De Sardet – protagonista GreedFall, legat Kongregacji Kupieckiej na Teer Fradee i kuzyn gubernatora New Sérène, Constantina d’Orsaya. W zależności od wyboru gracza, możliwe jest granie postacią męską lub żeńską.
Życiorys[]
Wczesne lata[]
De Sardet urodził się na statku Kongregacji płynącym z Teer Fradee z powrotem do Sérène jako dziecko Arelwin – doneigad klanu Vígnámrí porwanej jako niewolnica – i wojownika, który zginął próbując ją uratować. Książę d’Orsay zataił to wydarzenie i przekazał dziecko na wychowanie swojej siostrze, z nadzieją, że w przyszłości będzie mógł wykorzystać na swoją korzyść fakt, że pochodzi ono z wyspy. Jego prawdziwy ojciec nie jest znany, z kolei matka zmarła w lochach pałacu d’Orseyów.
De Sardet wychowywał się na dworze władcy Sérène. Od najmłodszych lat liczyć mógł na najlepszych nauczycieli, przekazujących mu zarówno wiedzę o świecie, jak i uczących fechtunku. W młodym wieku objawiła się u niego umiejętność posługiwania się magią. Jego cechą charakterystyczną było znamię on ol menawí na twarzy niewiadomego, które odróżniało go od innych.
Większość dzieciństwa spędził w towarzystwie swojego kuzyna, Constantina d’Orsaya, uczącego ich walki Kurta oraz ich nauczyciela, sir de Courcillona. Od zawsze stanowił przeciwieństwo Constantina, którego nieustannie ratował z tarapatów, w jakie – celowo lub przypadkiem – ten się pakował.
Kiedy Sérène opanowane zostało przez malichor, książę d’Orsay postanowił zorganizować ekspedycję na Teer Fradee, mając nadzieję, że jej członkom uda się odnaleźć tam lek. Podczas gdy Constantin został mianowany gubernatorem New Sérène, de Sardetowi przypadła funkcja legata. Niechętnie wyruszył on w podróż, pozostawiając w Sérène swoją zarażoną chorobą przybraną matkę, mając świadomość, że nawet jeżeli uda się odnaleźć remedium, księżniczka de Sardet nie przeżyje.
Wyprawa na Teer Fradee[]
Przed wyruszeniem na wyprawę, jeszcze w porcie w Sérène, stoczył walkę z nieznanym stworzeniem przywiezionym przez nautów z Teer Fradee. Do jego świty dołączyli Kurt oraz kapitan Vasco.
Po przybyciu na wyspę wyruszył z misjami dyplomatycznymi do przedstawicieli Sojuszu Mostu w Hikmet oraz Thélème w San Matheus, po drodze zyskując jako sojuszników przedstawicielkę miejscowej ludności, Síorę, thélèmskiego biskupa Petrusa oraz badaczkę z sojuszu, Aphrę.
W celu znalezienia leku na malichor, zaczął nawiązywać bliższe stosunki z Yecht Fradí. Podczas próby uratowania królowej jednego z plemion natrafił na ruiny budowli ludzi z kontynentu, które po dokładniejszym śledztwie okazały się być pozostałościami po pierwszej wyprawie Kongregacji na Teer Fradee, mającej miejsce dwieście lat wcześniej. Za sprawą matki kardynaliny Cornelii poznał też prawdę o swoim pochodzeniu. Dzięki pomocy Petrusa udało mu się ustalić, że pochodzi z wioski Vígnámrí i odnaleźć ostatnią żyjącą krewną – ciotkę Slán.
Szokujące odkrycie nie zmieniło jednak jego relacji z Constantinem, który nawet mimo braku więzów krwi uważał go za jedynego członka rodziny, na którym może polegać. Niedługo później de Sardet udaremnił zamach stanu na swojego kuzyna przeprowadzony przez strażników denara, chcących przejąć władzę na wyspie. Odkrył również, że Constantin zachorował na malichor, co zmusiło go do znalezienia lekarza będącego w stanie ulżyć mu w bólu.
Catasach, kierując się chęcią wywiązania z obietnicy złożonej de Sardetowi, pozwolił Constantinowi przeprowadzić rytuał związania się z wyspą. W toku przeprowadzonego śledztwa de Sardet odkrył, że doprowadziło to Constantina do szaleństwa i stał się on żądny władzy i nieśmiertelności. Podczas ostatecznej konfrontacji de Sardet zostaje postawiony przed wyborem – zabić swojego kuzyna albo dołączyć do niego i stać się nowym bogiem Teer Fradee.
Dalsze losy[]
Jeśli de Sardet zabił Constantina i nawiązał pozytywne relacje z frakcjami, udaje mu się doprowadzić do pokoju pomiędzy Kongregacją, Yecht Fradí i Thélème, a jego ukochana bądź ukochany pozostaje u jego boku.
Jeżeli zdecydował przyłączyć się do Constantina, stał się nowym bogiem wyspy. Doprowadziło to do buntu Yecht Fradí, którzy jednak ostatecznie uznali jego potęgę, a zarazem do upadku Gacane, które pogrążyło się w wojnie, a następnie zostało strawione przez malichor.
